خدای یکتا نور مطلق است . و امام در مرتبه نورانیت ، عین صفات فاضله است . و صفات فاضله ، عین نورانیت امام است .
پس هر کس در هر کجا و هر وقت و به هر اندازه  صفتی از صفات خوب بهرمندی دارد ، بدون تردید امام در او پرتو افکنده است .
طریق رسیدن به حق امام است . زیرا تجلی و نمایشگر خداست . و جز در آیینه وجود نورانی او نتوان خدا را دید . و واسطه فیض است . چون جز با توسل به حقیقت او نتوان به خدا رسید ، پس مقصود از نماز و هر عبادتی راه یافتن به امام ، و راه یافتن به امام ، عین راه یافتن به خداست و از آنجا فراتر شدن نیست .
پس هر کس غیر از ائمه بر حق که نمایندگان خدا یعنی مظاهر اسماء صفات الهی اند باشد و هر اندازه عالم و عارف و خدمتگزار دین باشد ، امام ِ ضلال است . و تابعت او جز محرومی از وصول به خدا و خسران ابدی چیزی دیگر به بار نخواهد آورد .
حالا که گوشه ابرویی نشان دادند و بدین وسیله دل بردند . از این پس این دلباختگان بیچاره که با اشتیاق فراوان آمده اند دستی به سینه شان زده و دورشان می کنند . گویا این تربیتی است تا آمادگی درکش را کسب کنیم  و لازم .
گر نیست غیبتی ، ندهد لذت حضور
حال در این غیبت سررشته هدایت گری با کیست ؟